NEWS

ตอนอายุประมาณ 18 ปี ผมเพิ่งเดินทางจากฮ่องกงกลับกรุงเทพฯ และได้พบกับคุณหญิงเทวี ภรรยาของผมเป็นครั้งแรกโดยบังเอิญที่สวนดอกไม้แห่งหนึ่ง ในใจของผมคิดว่า “คุณหญิงสวยราวกับนางฟ้าบนดิน” ตอนนั้นคุณหญิงก็กำลังอยู่ในช่วงวัยรุ่นอายุประมาณ 17 ปี และรู้จักมักคุ้นกับพี่ๆ ของผมมาก่อนแล้ว ทั้งยังเป็นญาติของเพื่อนผมที่ทำงานอยู่ที่หน่วยงานธุรกิจอาหารสัตว์ของเราตั้งแต่สมัยที่ท่านประธานมนตรีบริหารอยู่ บ้านญาติของคุณหญิงอยู่หลังบริษัทของเรา คุณหญิงมักจะมาพักผ่อนหย่อนใจที่สวนหลังบริษัทของเราเสมอๆ ผมชอบการถ่ายรูปมาตั้งแต่เด็ก ครั้งหนึ่งผมไปเที่ยวทะเล และได้พบกับคุณหญิง ผมมีโอกาสได้ถ่ายรูปให้คุณหญิงด้วย ซึ่งปัจจุบันรูปถ่ายใบนั้นก็ยังถูกเก็บรักษาไว้อย่างดี หลังจากที่ได้รู้จักกับคุณหญิงเทวีในครั้งนั้นแล้ว ผมก็ไม่ได้ไปมาหาสู่กับคุณหญิงอีก ตอนนั้นผมอายุยังน้อย ไม่ได้ไปเรียนต่อที่ออสเตรเลีย และเพิ่งเริ่มทำงาน ตำแหน่งงานของผมก็เป็นเพียงพนักงานเล็กๆ คนหนึ่ง ผมรู้สึกว่าตัวเองไม่คู่ควรกับคุณหญิง และยังไม่พร้อมที่จะมีความรัก ผมจึงทุ่มเทกำลังทั้งหมดไปที่งาน เวลาผ่านไปอย่างรวดเร็วราวชั่วพริบตา ในตอนที่ผมอายุ 22 ปี ก็ได้พบคุณหญิงโดยบังเอิญอีกครั้งในงานแต่งงานของเพื่อน ตอนนั้นคุณหญิงยังไม่ได้แต่งงาน และยังไม่มีคนรัก ขณะที่การงานของผมที่สหกรณ์ก็กำลังไปได้ดี มีความสำเร็จในหน้าที่การงานบ้างแล้ว ผมจึงตัดสินใจขอคุณหญิงแต่งงาน ผมเริ่มสร้างครอบครัวตอนอายุ 23 ปี เราทั้งสองมีทายาท 5 คน เป็นลูกชาย 3 คน และลูกสาว 2 คน ผมเคยกล่าวไว้ก่อนหน้านี้ว่าจะไม่ให้ลูกชายเข้ามาทำงานในธุรกิจดั้งเดิมของเครือฯ ผมยังยืนยันเช่นนั้น สุภกิต ซึ่งเป็นลูกชายคนโต เป็นคนที่มีมนุษยสัมพันธ์ดี มีเพื่อนฝูงมากมาย เขาเป็นคนดี คนที่รู้จักต่างก็ชอบเขา สุภกิตรับผิดชอบดูแล "ทรู วิชั่นส์" (True Vision; ธุรกิจให้บริการโทรทัศน์แบบบอกรับสมาชิก) ตั้งแต่เริ่มต้น ปัจจุบันสุภกิตยังดูแลการลงทุนขนาดใหญ่ของเครือเจริญโภคภัณฑ์...

เพื่อทำความฝันที่ยิ่งใหญ่ให้เป็นจริง ผมได้ทดลองโครงการใหม่ขึ้นที่หมู่บ้านผิงกู่ (Pinggu) ซึ่งตั้งอยู่ในเขตชานเมืองทางตะวันออกเฉียงเหนือของนครปักกิ่ง นั่นคือ “โครงการไก่ไข่ 3 ล้านตัวผิงกู่” ที่เริ่มการผลิตในเดือนเมษายน พ.ศ. 2555 โครงการแห่งนี้คือโรงงานผลิตไข่ไก่ที่ครบวงจรและทันสมัยที่สุดแห่งหนึ่ง โดยสร้างเป็นโรงเรือนระบบปิดทั้งหมดเพื่อป้องกันเชื้อโรคเข้าสู่โรงเรือน ไก่ไข่จำนวน 3 ล้านตัวสามารถผลิตไข่ได้วันละ 2,400,000 ฟอง ทุกขั้นตอนการผลิตตั้งแต่การผสมอาหารสัตว์ซึ่งเป็นขั้นตอนแรก จนถึงการส่งไข่ไก่ออกจากโรงงานซึ่งเป็นขั้นตอนสุดท้าย จะควบคุมด้วยระบบเครื่องจักรอัตโนมัติ (Automation) ทั้งหมด กล่าวคือ อาหารสัตว์จะถูกลำเลียงผ่านท่อไปยังฟาร์มเลี้ยงไก่ไข่ แล้วนำส่งไปเลี้ยงไก่ เมื่อไก่ออกไข่ ไข่เจะถูกส่งด้วยสายพานลำเลียงไปสู่พื้นที่จัดเก็บและคัดแยก ภายในโรงงานมีแขนกลเหมือนที่ใช้ในโรงงานประกอบรถยนต์ (Robotics) ค่อยๆ นำไข่ไก่ขึ้นวางบนชั้นอย่างเบาๆ กระบวนการผลิตเหล่านี้ถูกควบคุมด้วยระบบคอมพิวเตอร์ทั้งหมด ส่วนมูลจากไก่ 3 ล้านตัว จะถูกนำไปทำปุ๋ยชีวภาพและนำไปใช้ในสวนผลไม้ที่อยู่ใกล้เคียง ไก่แก่ที่ไม่สามารถออกไข่ได้แล้วจะถูกนำไปแปรรูปอาหาร และชิ้นส่วนที่เหลือจะถูกนำไปเป็นอาหารจระเข้ ซึ่งการเลี้ยงจระเข้ยังสามารถสร้างรายได้ที่ดีให้กับโครงการอีกด้วย จะเห็นว่าการนำทรัพยากรกลับมาหมุนเวียนใช้อย่างคุ้มค่า สามารถรักษาสิ่งแวดล้อมบริเวณใกล้เคียง และยังช่วยบริหารต้นทุนการดำเนินการได้อย่างมีประสิทธิภาพ แม้โครงการนี้จะตั้งอยู่ในหมู่บ้านที่เต็มไปด้วยแรงงาน แต่เราก็ใช้พนักงานเพียงไม่กี่สิบคน ส่วนเกษตรกรจำนวนเกือบ 5,000 คนที่อาศัยอยู่ในบริเวณใกล้เคียงนั้นจะอยู่ในฐานะผู้ถือหุ้นอย่างแท้จริง โดยมีระบบการแบ่งสรรผลกำไรที่ไม่ว่าโครงการจะได้กำไรหรือขาดทุน ผู้ถือหุ้นก็มีหลักประกันว่าจะได้รับค่าเช่าที่ดินในอัตราที่แน่นอน และหากโครงการมีผลประกอบการที่ดีก็จะได้รับเงินปันผลให้เป็นการเพิ่มเติมด้วย สำหรับเครือเจียไต๋แล้ว โครงการผลิตไข่ไก่นี้จะได้กำไรหรือไม่ อาจไม่ใช่ประเด็นที่สำคัญที่สุด เนื่องจากยังมีธุรกิจอื่นๆ ที่เกี่ยวเนื่องกัน เช่น การผลิตอาหารสัตว์ การผลิตไก่พันธุ์ การแปรรูปอาหาร และการค้าปลีกที่เป็นธุรกิจปลายน้ำก็สามารถสร้างผลกำไรได้  แต่ในอีก 20 ปีข้างหน้า เราจะโอนกรรมสิทธิ์โครงการแห่งนี้ให้แก่สหกรณ์ซึ่งมีเกษตรกรเป็นสมาชิก อาจเกิดคำถามว่า เครือเจียไต๋มีจุดมุ่งหมายอย่างไรที่ไปสร้างโครงการที่ผลิตด้วยระบบอัตโนมัติ ในหมู่บ้านที่มีแรงงานเพียบพร้อมอยู่แล้ว คำตอบคือรูปแบบการบริหารแบบนี้มีข้อดี 2...

ที่ผ่านมาผมยังคงสานสัมพันธ์อันดีกับมิตรสหายที่เคยช่วยเหลือกันมาโดยตลอด และด้วยมิตรภาพนี้บางครั้งก็นำพาโอกาสทางธุรกิจมาด้วย เครือเจริญโภคภัณฑ์ขยายธุรกิจไปยังญี่ปุ่นได้ ก็เพราะได้รับความช่วยเหลือและการสนับสนุนอย่างเต็มที่จาก มร.ออง ปิ่งหรง (Mr. Ongg Bingrong) ซึ่งเป็นชาวไต้หวัน มร.ออง เป็นคุณพ่อของ คุณจูดี้ ออง (Ms. Judy Ongg) ซึ่งเป็นนักร้องที่มีชื่อเสียงในญี่ปุ่น ถึงแม้ว่ามร.ออง จะมีอายุมากกว่าผม 10 กว่าปี แต่เรากลับคุยกันถูกคอและคบหากันเป็นเพื่อน และเขาก็เป็นเพื่อนสนิทกับท่านประธานมนตรี พี่ชายของผมด้วย มร.ออง พำนักอยู่ที่ญี่ปุ่นเป็นเวลานาน ทุกครั้งที่ผมไปญี่ปุ่นเขาจะช่วยเป็นล่ามให้ มร.ออง มีเพื่อนในญี่ปุ่นมากมาย เครือฯ ส่งออกเนื้อไก่ไปญี่ปุ่นได้ก็ด้วยการแนะนำของมร.ออง โดยเขายังดำรงตำแหน่งประธานบริษัท ซีพีเอฟ โตเกียว จำกัด (CPF Tokyo Co., Ltd.) และภายหลังเราได้ทำรายการโทรทัศน์ “Chia Tai Variety Show” ที่จีนร่วมกันดังที่ผมกล่าวถึงไปแล้ว (ในตอนที่ 20) การได้รู้จัก มร.ออง ผมต้องขอบ คุณมร.ไช่ เทียนโซ่ว (Mr. Cai Tianshou) นักธุรกิจอสังหาริมทรัพย์ที่มีชื่อเสียงเพื่อนเก่าชาวไต้หวันอีกคนหนึ่งที่แนะนำให้เรารู้จักกัน เพื่อนชาวไต้หวันอีกคนที่ผมไม่มีวันลืมคือ มร. สวี เหว่ยเฟิง (Mr. Xu Weifeng) ในยุคทศวรรษ 2490 เขาได้สร้างห้างสรรพสินค้าขนาดใหญ่แห่งแรกในไต้หวัน...

“ไม่ควรวางไข่ทั้งหมดไว้ในตระกร้าใบเดียว” คือแนวคิดของผมในช่วงหลังจากวิกฤตเศรษฐกิจเอเชียผ่านพ้นไปแล้ว ผมเห็นถึงความจำเป็นที่จะต้องกระจายความเสี่ยงเพื่อลดผลกระทบที่อาจเกิดขึ้นกับธุรกิจของเครือฯ เราได้เพิ่มความสำคัญของการขยายธุรกิจเช่น โรงงานอาหารสัตว์ และโรงงานแปรรูปไปยังประเทศแถบอาเซียน กิจการในแต่ละประเทศประสบความสำเร็จเป็นอย่างมาก โดยเฉพาะอย่างยิ่งที่อินโดนีเซียและเวียดนาม ในประเทศจีน เราไปสร้างโรงงานผลิตอาหารที่เมืองฉินหวงเต่า (Qinhuangdao) มณฑลเหอเป่ย (Hebei) และเมืองชิงเต่า (Qingdao) มณฑลซานตง (Shandong) เพื่อเตรียมพร้อมส่งออกอาหารแปรรูปจากจีนไปยังประเทศต่างๆ ทั่วโลก ในอดีตเครือเจริญโภคภัณฑ์จะเป็นฝ่ายขยายการลงทุนในจีนเป็นหลัก แต่เมื่อเร็วๆ นี้ เราได้ชักชวนให้บริษัทจากจีนเข้ามาลงทุนในไทยบ้าง เช่น บริษัทไชน่าโมบาย (China Mobile) ผู้ให้บริการโทรศัพท์เคลื่อนที่รายใหญ่ระดับโลกได้เข้ามาถือหุ้น บมจ. ทรู คอร์ปอเรชั่น และ บริษัท เซี่ยงไฮ้ ออโต้โมทีฟ อินดัสทรี คอร์ปอเรชั่น จำกัด (SAIC) บริษัทรถยนต์ขนาดใหญ่ที่สุดในจีนได้ร่วมลงทุนกับเครือฯ ตั้งโรงงานประกอบรถยนต์ “เอ็มจี” ขึ้นในประเทศไทย นอกจากนี้เรายังสร้างโรงงานปรับปรุงคุณภาพข้าวที่ใหญ่และทันสมัยที่สุดในโลกขึ้นที่จังหวัดพระนครศรีอยุธยา โดยมีการส่งออก“ข้าวหอมมะลิตราฉัตร” จำนวนมากสู่ตะวันออกกลางและทวีปแอฟริกา สำหรับประเทศตลาดเกิดใหม่อย่างตุรกีและอินเดีย เราได้สร้างธุรกิจเกษตรอุตสาหกรรมและอาหารครบวงจร ตั้งแต่โรงงานผลิตอาหารสัตว์จนถึงการแปรรูปเนื้อไก่อีกด้วย ในทวีปยุโรป เครือเจริญโภคภัณฑ์ได้ซื้อบริษัทท็อปส์ฟู้ดส์ (Top’s Foods) ซึ่งเป็นธุรกิจผลิตอาหารพร้อมรับประทานของเบลเยี่ยม ท็อปส์ฟู้ดส์ได้รับสิทธิบัตรนวัตกรรมการฆ่าเชื้อโรคด้วยคลื่นไมโครเวฟ ซึ่งเป็นเทคโนโลยีที่ทันสมัยที่สุดของโลกในปัจจุบัน ทำให้อาหารสามารถเก็บในอุณหภูมิปกติได้เป็นเวลานาน โดยมีกำลังการผลิตอาหารพร้อมรับประทานวันละ 100,000 กล่อง และส่งออกไปยังประเทศต่างๆ ในทวีปยุโรปกว่า 10 ประเทศ การที่รัสเซียลดค่าเงินรูเบิลได้นำมาซึ่งโอกาส จากการที่เครือเจริญโภคภัณฑ์ กำลังขยายธุรกิจไก่เนื้อครบวงจร โดยได้ซื้อฟาร์มไก่เนื้อในรัสเซียเพื่อให้ได้ส่วนแบ่งการตลาด 5%...